Armela
Segashi

22. Temmuz 2016

Münih

Armela Segashi’nin Hayatı

Aşağıdaki alıntılar, Münih Nasyonal Sosyalizm Tarihi Dokümantasyon Merkezi’nin “München OEZ erinnern!” inisiyatifi ile işbirliği içinde yayınladığı “Onların hikayelerini anlat” projesinden alıntılardır. Metinler https://www.stories.nsdoku.de/tell-their-stories web sitesinde dijital olarak eksiksiz okunabilir.

Armela’nın kız kardeşi Arberia Segashi’nin saldırının yedinci yıldönümünde yaptığı konuşmadan alıntı:

Armela doğana kadar evde her zaman oldukça sessiz ve sakindi. Ailemize yeni bir soluk getirdi, eve hayat verdi. Huzurlu mizacıyla, hayatımızdaki stresli veya ciddi durumlarda bile bize her zaman sakinlik ve umut hissi vermeyi başardı. Candan, rahat ve olumlu tavırlarıyla çevresindeki insanları her zaman kazanmayı başarmıştır. Bize güven duygusu verdi, güvenebileceğimiz biri olduğu hissini verdi. Kimin sorunu olursa olsun ya da birini rahatsız eden bir şey olsun, her zaman Armela’yı görmek isterdik. Bugün 25 yaşındayım ve bazen ne istediğimi ya da neyi sevdiğimi kendim de bilmiyorum, ama o daha genç yaşlarında gelecek için ne istediğine ve o zamanlar kendini şimdi nerede göreceğine çoktan karar vermişti. Sık sık gülerek şöyle derdi: “Matematiğe ya da okula ne ihtiyacım var, mezun olup makyaj sanatçısı olacağım.” Ne yazık ki bu hayali elinden alındı.

Anma biçimleri

22 Temmuz 2016’daki saldırı yıllarca ne ulusal ne de yerel düzeyde Münih’te sağcı bir terör saldırısı olarak hatırlanmadı. Bunun yerine, soruşturmayı yürüten yetkililerin apolitik bir saldırıya ilişkin bir açıklama hakim oldu. Saldırının arkasındaki ırkçı motivasyon ve kurbanların yakınları ile sağ kurtulanların bakış açısı, saldırıyı mümkün kılan sosyal koşulların incelenmesi gibi büyük ölçüde göz ardı edildi. Yakınlar ve hayatta kalanlar, yetkililerden destek görmediklerini, kamuoyu tarafından tanınmadıklarını ve sivil toplumdan dayanışma görmediklerini ifade etmişlerdir. Münih’teki OEZ saldırısı, Almanya’da sağcı terörizmde yeni bir dönemin başlangıcına işaret etmektedir. Münih’teki OEZ saldırısı, Kassel, Halle ve Hanau’daki saldırılarla birlikte anılmalı ve böylece kolektif anma kültürünün bir parçası haline gelmelidir.

Saldırının tanınması ve işlenmesi devlet tarafından oldukça geç ve saldırıdan etkilenenlerin ve birkaç kendini adamış bireyin baskısı altında başlatılmıştır. Münih Belediyesi 2017 yılında apolitik bir cinayet çılgınlığı açıklamasını bilimsel raporlarla çürüttükten sonra, Federal Adalet Bakanlığı nihayet 2018 yılında suçun sağcı ırkçı motivasyonunu resmi olarak kabul etti. Bavyera›daki resmi makamlar bu sınıflandırmaya ilk olarak 2019 yılında uydu. Devam eden tartışmalara rağmen, Can’ın annesi Sibel Leyla’nın ifadesiyle Münih’te “dayanılmaz bir sessizlik” vardı. Geniş çaplı bir dayanışma ve kurbanların onurlu bir şekilde anılmasının yanı sıra sağcı terörün uygun bir şekilde yeniden değerlendirilmesinde eksiklik var.

Bu nedenle 2022 baharından itibaren kurbanların bazı akrabaları, saldırıdan kurtulanlar ve destekçiler “München OEZ erinnern!” girişiminde güçlerini birleştirdi. Birlikte, uygun anma, eğitim ve her şeyden önce sonuçlar için kampanya yürütüyorlar. İnisiyatif, OEZ saldırısının 6. yıldönümünde Münih’te bir yas yürüyüşü ve belediyenin anma etkinliğinin ardından olaydan etkilenen kişilere odaklanılarak bir anma etkinliği düzenledi. Aynı zamanda, OEZ saldırısının ülke çapındaki ilk anma töreni de gerçekleştirildi. OEZ saldırısında öldürülen dokuz kişinin isimleri ve yüzleri Almanya’da ve sınır ötesinde kamusal olarak görünür hale geldi. Saldırının 7. yıldönümünde (22 Temmuz 2023), Münih Belediyesi’nin her yıl düzenlediği anma etkinliği ilk kez yakın istişare içinde ve ailelerin ve hayatta kalanların ihtiyaç ve isteklerine uygun olarak düzenlendi. 2024 yılında, yıllık anma etkinliğine ek olarak “Bu dokuz kişi için parlayacağız” sloganı altında bir kültürel etkinlik düzenlenmiştir. Burada, inisiyatif tarafından geliştirilen ve soruşturma makamlarının OEZ saldırısı karşısındaki rolünü eleştirel bir şekilde analiz eden bir sahne okuması yapıldı. Bir panel tartışmasında sağcı, ırkçı ve antisemit saldırılar ile ölümcül polis şiddeti arasındaki paralellikler ve farklılıklar vurgulandı. Panelistlerin tamamı dayanışma ağına dahil olan mağdurların yakınları ve hayatta kalanlardan oluşuyordu. Dayanışmaya dahil olan müzisyenlerin yanı sıra rap kolektifi WORD UP! da “Für Immer” adlı şarkıyı seslendirdi. Şarkı gençler, akrabalar ve hayatta kalanlarla birlikte geliştirildi.

OEZ saldırısının sağcı ırkçı bir saldırı olarak kategorize edilmesinin neden bu kadar uzun sürdüğü sorusu önümüzdeki yıllarda da cevapsız kalacak. Girişim şu soruyu soruyor: Sağcı terörün ciddiye alınması için her zaman daha fazla ölüm mü gerekiyor? Bu duyarlılık 2016’da neredeydi? Ve Almanya gerçekten de sağcı, ırkçı ve antisemit faaliyetlerin ve şiddet eylemlerinin varlığı konusunda bu kadar zayıf bir hafızaya mı sahip?

Ne oldu

Bu anma kroniği, belirli olaylar, arka planlar ve sonuçlar da dahil olmak üzere sağcı, ırkçı ve antisemit şiddeti ele almaktadır. İçerik şiddet, ayrımcılık ve acıya ilişkin suçlayıcı tanımlamalar içerebilir.

Aşağıdaki “Suçun tanımı” bölümünde belirli katlanmış şiddet eylemleri açıklanmaktadır. Bu nedenle, etkilenenlere ve okuyuculara bu içerikle uğraşmanın yeniden travmatize edici bir etkisi olabileceğini hatırlatmak isteriz. İçeriğe erişmeden önce, lütfen zihinsel ve duygusal olarak bu tür konularla başa çıkabilecek durumda olup olmadığınızı kontrol edin ve gerekirse bunu tek başınıza yapmayın.

22 Temmuz 2016 tarihinde Münih’teki Olympia-Einkaufszentrum’da (OEZ) meydana gelen sağcı terör saldırısında Armela Segashi, Can Leyla, Dijamant Zabërgja, Guiliano Kollmann, Hüseyin Dayıcık, Roberto Rafael, Sabine S., Selçuk Kılıç ve Sevda Dağ öldürüldü. Beş kişi de açılan ateş sonucu ağır yaralandı. Saldırganın kurbanları kasten ırkçı kriterlere göre seçtiği, saldırı sırasındaki bağırışlarından ve ateş etme davranışından anlaşılmaktadır. İki binden fazla acil yardım ekibinin müdahalesine rağmen 18 yaşındaki genç, olay yeri yakınlarında intihar edene kadar saatlerce yakalanamadı.

Olaydan hemen sonra soruşturma makamları, suçun ırkçı bir motivasyonla işlendiğini kanıtlayan çeşitli yazılı deliller buldu. Failin özellikle Türk ve Balkan kökenlilerden nefret ettiği ve saldırının AfD’nin işine yarayacağını umduğu tespit edilmiştir. Utøya’da (22 Temmuz 2011) çoğu genç, 77 kişinin öldürüldüğü aşırı sağcı saldırının yıldönümünde kasıtlı olarak gerçekleştirilen saldırı, özellikle göçmen kökenli insanları hedef almıştır. Hatta Münih’teki saldırının faili, Utøya ve Oslo’daki uluslararası alanda tanınan sağcı teröristlere atıfta bulunarak aynı cinayet silahını kullanmıştır. Buna ek olarak, Münih faili diğer sağcı teröristlerle uluslararası bir ağa sahipti.

Olay yeri olarak OEZ’nin seçilmesi de tesadüf değildir, zira burası göçmenler için bir sığınma yeri olarak bilinmektedir. Fail burayı ve çevresindeki mahalleleri yoğun bir şekilde incelemiş ve suç mahalli olarak işaretlemiştir. İnsan düşmanı, ırkçı ve komplocu ideolojik görüşler yaymış ve tek çözümün bu insanların sistematik olarak yok edilmesi olduğunu defalarca beyan etmiştir.

Tüm bu gerçeklere rağmen, saldırı devlet kurumları tarafından bir ‘cinnet geçirme’ olarak sınıflandırılmıştır. Bavyeralı yetkililer ırkçılığı kasıtlı olarak görmezden gelmiş ve akıl hastası, zorbalığa maruz kalmış yalnız bir fail imajını yaymıştır. Saldırının sağcı terör olarak tanınmasının gecikmesinin (2019’a kadar) geniş kapsamlı sonuçları oldu. Saldırıdan kurtulanların yakınları ve hayatta kalanlar en başından beri adalet ve uygun bir anma için mücadele ederken, yetkililer ve toplum tarafından genellikle yalnız bırakıldılar. Bugün bile, saldırının ve arka planının kamusal olarak anılması, dayanışılması ve toplumsal olarak yeniden değerlendirilmesi konusunda eksiklikler bulunmaktadır.

Kaynaklar

“Tell their stories” herausgegeben vom NS-Dokumentationszentrum München in Kooperation mit der Initiative München OEZ erinnern!

https://muenchen-erinnern.de